Greta Barbry geboren op 24 maart 1951 en na een dramatisch ongeval overleden op 10 februari 1999. Het was in 1970 toen Greta Barbry voor het eerst samen met haar vader Flor op de planken stond als Liesbeth in “Onder één dak”. Toen Flor overleed na een ongeval in 1986, neemt Greta niet alleen de leiding over de groep maar ze staat tevens in voor de zware administratieve rompslomp, het herwerken van de stukken in ons sappig dialect en speelt daarenboven ieder jaar als actrice een belangrijke rol tijdens onze voorstellingen.
Onder haar impuls en in raad en daad gesteund door haar echtgenoot Jef Leeuwerck werd in 1987 ons repetitielokaal “De Harlekijn” gebouwd. Vele familieleden en vrienden hielpen hun droom waar maken. Flor Barbrys Volkstoneel voor Frans-Vlaanderen kreeg een eigen lokaal.
Het onmetelijke werk en de ontelbare uren inzet die Greta belangloos opbrengt getuigen van een idealisme dat door weinigen wordt geëvenaard. We zijn er haar oprecht dankbaar voor.

Op de uitvaart las Roland Delannoy het volgende;

Greta,

O'me gieng goan speel'n, in 't Fransche of gelyk woa, vroeg'n we toen an jun, vor da me begust'n: doe 't er ê 't wien ê woireke? 't Wos Rolang vandoage die 't woireke dei. En oltemets, nie vele, moar oltemets, dei 'j er achternoars, o me gedoan had'n mi speel'n, oek nog ê 't wien ê woireke. Om nuus te bedanken. Vandoage moe 'k ik dat woireke doen. Nie da'k dat geiren doen. 'k Zyn ê bitje lik gy: je wos gy doar oek nie zot van. Moa 'k goan myn beste doen. 'k Weet'nt, Greta, 'k goan were vele missen. Myn toale goa nie djuste zyn. Ke kun't nie haap'n. Hoe vele kirs he'j my nie verbeterd. Hoe vele kirs he'j nuus ollegoare nie verbeterd. 'k Hoir'n jun ol gunten boov'n teeg Sinte Pieter fluuster'n: ieder woird da'k verkeerd uut kraom goa'je - in zyn oire - waal verbeteren. Je goat doar Onze Here zaalve nog leer'n Vlams klapp'n. Niemand die beter nuze toale kende of gy. Je wos nuuz'n expert en nuuz'n leermeester. Me wull'n merci zeggen, Greta: vor die toale, woa da'j gy ê zo voirn ê vocht'n hed. Me goan z'in ere houd'n: 't is beloofd.

Me wull'n oek merci zegg'n vor ol 't gonne da'j vor de troupe ê doan hed. Je wos nuuz'n dirigent en nuuz'n moteur, nuuz'n portier en nuuz'n bankier, nuze kuuschege en nuuz'n drukker, je wos nuze moeder en nuzen patrong. Te wos nuis niet'n te vele. Je wos ossan 'n eest'n en lest'n. Me wull'n oek nog merci zegg'n, omda'j zoi geiren stiksje spilde. Je stoeg zoi geiren up'n theater.'k Weet'n 't, wyder speel'n oek geiren. Moa wyder gienk't oltemets ontzien. Gy ontzag het nuis. Lik jun voader. Je wos ê kiend van 't theater. De menschen zoag'n jun oek geiren speel'n. In 't Fransche hoird'n we toen up scène, of achter 'n decor, woa da'me in 't geniepe stoeg te koekeloeren, ha'j jun entree miek up 't theater: c' est Greta, aah voilà Greta. En ze begust'n klap'n in nulder hand'n. 't Wos om jaloes van te zyn. Ze zoag'n jun geiren, en gy zoag nulder geiren. Te kuste nie schonder zyn. Suurtout de kliêne en sempele plekk'n, doa spilde je geiren. Djuuste lik da'j suurtout de kliëne en sempele menschen geiren zag. M'hen dat ê leerd van jun, en me goan't nie vergeet'n.

Had 'j gy hier moet'n ê woireke doen, je gienk garantie in de toneelstikken van vroeger gezocht hên achter de djuuste woird'n. Ê waal, wyder hen dat oek ê doan. En we peiz'n da'j de woird'n van 'n paster uut Leontientje gienk ê kooz'n hên, om nuus courage te geev'n. Je gienk zegg'n: "Kom, joengs, nu moei'j tracht'n te toog'n da'j ê 't wien zyt. 't Is God die 't ol vor è waal schikt. O't ol waal goat is 't gemakkelik om dat te zeggen en te geloven. Moa 't is ot è ki nypt da'j moet up jun twi béén stoan. Je moe courage hên, joengs, wien wit, 't ku nog ol waal kom mi tyd."

Vor jun is 't endigd in Frontierenland. Jeanne wos jun leste rolle. Ja, me weet'n 't, je wos nie benold om te goan. Je zei ossan dat doa vele schonder is of hier. Moa vor nuus zy è bitje te vrets de frontieren over ê stook'n...